"Μέχρι τα τριάντα ή λίγο παραπάνω η ποίηση κάθε είδους μ΄ευχαριστούσε κι ακόμα και σαν μαθητής απολάμβανα τον Σαίξπηρ, κύρια στα ιστορικά του έργα. Έχω επίσης πει ότι η φορμαλιστική ζωγραφική μου έδινε σημαντική ευχαρίστηση και η μουσική πολύ μεγάλη χαρά. Μα τώρα, εδώ και πολλά χρόνια δεν αντέχω να διαβάσω ούτε ένα στίχο. Προσπάθησα τελευταία να διαβάσω Σαίξπηρ και τον βρήκα τόσο ανυπόφορα ανιαρό, ώστε με αηδίασε…Έχασα επίσης σχεδόν εντελώς το ενδιαφέρον μου για τη ζωγραφική και τη μουσική… Το μυαλό μου μοιάζει να έχει μεταβληθεί σε μια μηχανή αλέσματος γενικών νόμων για μεγάλες ενότητες γεγονότων, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί αυτό έπρεπε να προκαλέσει την ατροφία εκείνου μόνο του τμήματος του μυαλού από το οποίο πηγάζουν τα υψηλότερα ενδιαφέροντα… Η απώλεια αυτών των ενδιαφερόντων ισοδυναμεί με την απώλεια της ευτυχίας και μάλλον είναι τραυματική για τη διανόηση, και ακόμα περισσότερο για τον ηθικό χαρακτήρα, δεδομένου ότι αποδυναμώνει το συναισθηματικό τμήμα της φύσης μας"

Από : Charles Darwin's Autobiography, Nora Barlow, Collins Co Ltd, London, 1958.